Verhalen uit de praktijk...

De beste referenties komen van de mensen die zich door mijn ondersteuning geholpen voelen

Nou ik dacht ik weet wel alles over rouw,maar dat viel vies tegen,want rouw bestaat uit 4 lettertjes maar is een heel breed woord rouw heb je al bij een ontslag of bij ziek worden of bij een traumatische gebeurtenis,enz. Het was een heel leerzame soms wat emotionele lezing soms wordt er toch iets in je los gemaakt waardoor je even moet slikken, maar dat is bij z"n lezing niet erg. Wat me erg opviel was dat Mevr van der Plas heel rustig sprak,met gevoel en dat ze erg ver gaat met de hulp voor de patienten. Ze bekijkt de problemen niet van hoe zitten we tegenover elkaar maar vanuit onder de tafel, dus waar is het allemaal mee begonnen ze luistert heel goed naar wat je zegt heeft geen mening van zo moet het,maar hoe zullen we dit gaan doen.Bij haar is het woord moet een heel verkeerd wordt,want je moet niets maar je mag ,of zullewe of wil je dat. Wat ik ook erg fijn vond is dat zij met een kind mee naar school gaat en uit gaat leggen waarom een kind zich niet kan consentreren,of waarom iemand zich zo gedraagt. Niemand kan begrijpen wat iemand doormaakt als er iets gebeurt in zijn of haar leven,je wordt vaak beschreven als aandacht trekker of zeurkous, maar bij onze jongste zoon ging het leren dus niet meer,hij ging spijbelen moest regelmatig naar de timeout lokaal(strafklas) moest geregeld bij de leerplicht ambtenaar komen,zelfs daar zeiden ze dat hij een aandacht trekker was,je gaat naar school of ik laat je oppakken kreeg hij te horen,tot dat ik zei hebt U het dossier wel gelezen?Ikgun niemand niets,maar op dat moment heb ik de leerplichtambtenaar gezegd ik hoop dat u ooit het topje van de heleberg ellende moet meemaken niet de hele  berg eens kijken of u dan nog zo praat.

Op 12 april 2017 stierf mijn man, 8 jaar nadat de diagnose was gesteld dat hij aan een ongeneeslijke hersenaandoening leed. Zijn dood kwam niet onverwacht en was een verlossing, voor hem en voor mij. Ik voelde me vredig en intens gelukkig dat hij vrij mocht zijn. Er kwam een einde aan leven onder grote spanning, voortdurend bijstellen van zorg (ik verpleegde mijn man zelf thuis) en verdriet om het moeten accepteren dat ons leven nooit meer zo zou zijn als het was geweest.

Na een korte periode van betrekkelijke rust ging ik hard aan het werk. Omdat ik de moeilijke jaren bewust had beleefd en eigenlijk al vele malen afscheid genomen had van mijn man, dacht ik dat ik het grootste deel van het rouwproces achter de rug had. Maar na enkele maanden stortte ik in, sliep slecht, verloor veel gewicht, raakte gevangen in een spiraal waaruit ik niet kon ontsnappen. Tot mijn grote frustratie en verdriet werd ik verliefd op een man die betrokken was geweest bij de periode van afscheid van mijn man. Daardoor kwam ik niet aan gewoon rouwen toe, zijn beeld viel telkens over dat van mijn man heen en ik kon op geen enkele manier bij mooie herinneringen komen.

Na het volgen van een retraite, hypnotherapie en een mindfulnesstraining, kwam ik bij Karin terecht. Zij stelde voor om een ritueel soort rouwverwerking te doen: het lopen van een kosmische spiraal die ik markeren zou met 35, op papier kort uitgewerkte, keerpunten in mijn leven. Dat leverde aanvankelijk een misverstand op, ik meende dat we werkelijk gingen wandelen, maar het was de bedoeling dat ik op een groot vel papier door middel van kleine schetsjes langs een getekende spiraal mijn levensweg zou afleggen.

In een periode van zo’n 9 maanden leerde ik veel over mijzelf, over patronen die mijn leven telkens weer hadden beïnvloed. En ik leerde dat rouwen hard werken is, veel energie kost en een proces is dat niet kan worden ‘doorlopen’ als degene om wie het gaat nog leeft. Vrijwel altijd kwam ik tot rust als ik een sessie bij Karin deed, al was ik na afloop dikwijls uitgeput. Soms duurde het enkele dagen voor ik begreep wat de bedoeling van onze gesprekken aan de hand van de keerpunten was geweest. Meestal liet zij mij praten, een kant en klaar antwoord kwam er nooit. Ik leerde, met vallen en opstaan, hoe ik mijn verdriet, mijn levensangst, mijn frustratie en mijn pijn kon oplossen. Wel was er wijze raad, bijvoorbeeld om het proces zijn tijd te gunnen door rust te nemen en alles te laten zijn zoals het is. Af en toe kreeg ik de opdracht om een tekening te maken, een klein afscheidsritueel te doen of een verhaal te schrijven. Het ‘sprookje’ dat ik schreef over deze buitengewoon moeilijke periode vormt de afsluiting van de rouwverwerking. Ik ben nog niet helemaal klaar, maar beschik wel over voldoende gereedschap om zelfstandig, met meer vertrouwen en liefde voor mezelf en anderen het leven weer aan te kunnen. Af en toe betrap ik mezelf er op dat ik weer begin te genieten, iets waar ik enorm dankbaar voor ben en wat ik een jaar geleden beslist niet voor mogelijk had gehouden.

liefs Lucrêce

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

2 jaar geleden zijn mijn dochter en in aanraking gekomen met Karin van de Plas. Ik zelf was doorverwezen door de huisarts omdat ik in de knel was gekomen met niet verwerkte rouw van mijn overleden zus, nichtje en vader. Ik kwam hierachter toen mijn dochter problemen kreeg op de opleiding waar ze zat omdat ze zich niet voldoende opende op school en op haar stageplek. Ze was toen 17 jaar. Heel veel onverwerkt verdriet zat hieraan ten grondslag door het overlijden van haar boezemnichtje waar zij alles mee deed en zij spiegelde mij in mijn verdriet dat ik nog niet verwerkt had.

Karin heeft ons allebei individueel begeleidt door op een liefdevolle en warme manier te proberen dat wat we wilden verstoppen naar boven te halen. Laat het maar komen, het is goed en probeer het maar een plaatsje te geven. Als je het laat komen en omarmt kun je erin groeien en kun je je weer verbinden met andere dingen en mensen in je leven. Je kunt weer vorm geven aan je eigen leven. Mijn dochter en ik hebben er allebei heel veel baat bij gehad. Het was de bedoeling dat daarna mijn dochter en ik weer in verbinding met elkaar gebracht werden. Dit is gebeurd maar niet meer bij Karin in de praktijk. Dit hebben we laten thuis samen vorm gegeven. Het proces van openen en erover praten heeft Karin gedaan en daarna hadden wij de kracht om samen weer verder te gaan. Karin dank je wel.
W.

________________________________________________________________________
Reactie nav de zomerzonnewende 2012

Lieve schat, wat was het weer een prachtige en krachtige avond afgelopen donderdag.
Hele mooie en krachtige mensen bij elkaar, allemaal met hun eigen inbreng, kracht en het was zo mooi om te voelen en ervaren dat alles er mocht zijn en dat er zoveel kracht, liefde, warmte respect en aandacht was voor elkaar. Geweldig hoe jij ook mensen weet te verbinden…Zo uitnodigend en vanuit vrijheid!!
Ik en ook Martina genieten er nog steeds van na en het heeft ons weer het nodige gebracht!
Martina en ik willen je daarom ook heel erg bedanken voor deze warme en zeer waardevolle avond!!
HEEL ERG BEDANKT!!!
Heel veel liefs Martina & Angelique